Onlar yokken çok uslu durdum ve anneannem ile dedemi hiç üzmedim.
1,5 hafta sonra bir baktım ki akşam annem çıkageldi.. Çok mutlu oldum ama tabiki hemen kollarına atılmadım, biraz kendimi ağırdan sattım. Hatta öyle ki bir süre anneme bile anneanne dedim ve annemin sinirlerini bozdum.
Annemin de gelmesi ile bizimkiler tabi yerinde durur mu? Hadi dediler tekne ile çıkalım Yunanistan'a gidelim.
Hedef Kalymnos adasının Palionissos koyu...
Yelekler giyildi, yelken açıldı, yola çıktık bile.
Bu manzara bir harika... Ayrıca çok tarzım gördüğünüz gibi, ada bile olsa tarzımdan ödün veremem
Tekneden karaya bu minik bot ile gidip geliyoruz, arada dedem kullanmama izin bile verdi. Büyüdüm tabi ben
Ben ve adadaki en yakın arkadaşım Mikalis... Aynı dili konuşmamamız anlaşamadığımız anlamına gelmiyor
Günün en keyifli anı... Dudaa.. Yani dondurma
İnsanlık için küçük ama benim için büyük bir adım... Tarihe not ilk defa muza bindim. Dedem ile beraber bütün koyun içerisinde tur attık.
Tamam arada ablalardan faydalanıyor olabilirim. Beni dolaştırdılar seve seve :)
Dedem bana ayıp bişiler öğretti sanırım... Ama çok eğlenceli :)
Çarşamba sabahı erkenden ben daha uykudayken tekrar İstanbul'a döndü. Benim için sorun yok ki burada günler zaten annem babam olmadan da çok güzel geçiyor.
