Oraya buraya el atıp ne yakalarsam çekeliyorum, oyuncaklarımı atıp arkalarından bakıyorum, sürünerek olur olmaz yerlere sıkıştırıyorum kendimi...
Her şeyin ilkinden bugüne kadar bahsettik o zaman ilk yaramazlığımdan da bahsedelim.
Cumartesi günü babam yemekte acılı bir sos yapmıştı. Yemek sonrasında ben mama sandalyemde otururken babam yandaki koltuğa geçip şu resimli ve renkli duvara doğru bakıyordu... Ne olduysa babamın bir anlık boşluğunu yakalım ve asıldım masanın örtüsüne... Hoooppp üzerinde sos kabı ile birlikte yakaladım her şeyi... Soktum elleri kaba biraz masaya, biraz örtüye, biraz mama sandalyesine, biraz üzerime, birazda tadına bakacakken babama yakalandım... Bir bağrış koptu heyy , hoop, durr, Borgaa... Ve babam elimi yakaladı...
Sonrasında alelacele annem geldi beni alıp temizledi. Babamın dediğine göre 2 saniye geç kalsa kıyamet koparmış. O sos o kadar acıymış ki izim için acı ve unutulmaz bir deneyim olabilirmiş.
0 yorum:
Yorum Gönder